Voor de vaste volger van deze onvolprezen blog, we zijn terug. En dat werd verdikkeme tijd. Vorig voetbalseizoen had een serieus writersblock me in een wurgende houdgreep, waardoor slechts twee blogs het levenslicht zagen. Na zes seizoenen ‘Bal op het dak, scheids in de sloot’ was naar mijn mening alles wel gezegd en geschreven over het derde , maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zodat dit het begin is van een nieuwe serie blogs.
Voor iedereen die de laatste ontwikkelingen heeft gemist, even een update: het oude CSVC3 bestaat niet meer. Of beter gezegd, het team heeft een andere samenstelling gekregen. Wat vorig jaar CSVC 4 was, is nu CSVC 3 en wat CSVC3 was, is nu CSVC 4. Sommige jongens zijn gestopt, zoals Arno, Bouke en Richard (Renkema). Marcel is overgestapt naar CSVC2 en Henk en Haiko zijn op afroep beschikbaar.
Wat dat precies inhoudt, is onduidelijk, maar het komt erop neer, mocht het team te weinig man hebben, dan staan ze paraat, alhoewel Henk heeft aangegeven dat hij voorlopig vooral fit wil worden. “De Jong, ik zal je wat vertellen. Ik heb verdomme de hele zomer jicht gehad. Kerel, dat is toch niet normaal, joh. Ik ga pas voetballen als ik weer pijnvrij een balletje kan trappen. Eerder zie je mij niet terug op de groene mat. Dan kan die Winter me wel mooi op Teamwebs zetten, maar die vlieger gaat op.”
De overgang van CSVC3 naar CSVC4 betekent dat ik dit seizoen met Joop Lubbelinkhof voetbal. Joop tikt dit jaar, deo valente, de 68 aan, zodat mevrouw de Jong al verzuchtte of ik soms ook van plan was om het zolang vol te houden. Mijn moeder zaliger leerde me ooit dat je nooit dingen moet beloven die je niet kan waarmaken, zodat ik wijselijk daar maar geen antwoord op. Je moet tenslotte de kat niet op het spek binden.
Bal op het dak, scheids in de sloot 